ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΙ ΔΙΑΛΥΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ; (Τεύχος #2, ΣΕΛ. 5)

Πολλές έρευνες έχουν ασχοληθεί με το κατά πόσο μια διαλυμένη οικογένεια, είτε μετά από


διαζύγιο είτε λόγω έλλειψης σωστού περιβάλλοντος, επηρεάζει τα παιδιά της οικογένειας αυτής.

Τι ακριβώς λένε οι έρευνες αυτές;



Στην ουσία τα αποτελέσματα εκφράζονται μέσα από δύο ακραίες απόψεις. Η πρώτη

υποστηρίζει πως η μονογονεϊκή οικογένεια είναι μια ανεπιθύμητη κατάσταση γιατί έχει αρνητικές συνέπειες για τα παιδιά και οδηγεί το θεσμό της οικογένειας στην καταστροφή. Για παράδειγμα, θεωρεί ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν μόνο με τον ένα γονέα και ειδικότερα τα παιδιά χωρισμένων γονιών, είναι συνήθως κακοί μαθητές, είναι πιο επιρρεπείς στη χρήση ουσιών και συχνά παρουσιάζουν αντικοινωνική συμπεριφορά. Αντίθετα, η δεύτερη άποψη υποστηρίζει ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες δεν προκαλούν απαραίτητα δυσκολίες στα παιδιά και ότι τα παιδιά που προέρχονται από τέτοιες οικογένειες δεν έχουν χειρότερη εξέλιξη από τα παιδιά άλλων οικογενειών. Θεωρείται πως αυτό που επηρεάζει αρνητικά ένα παιδί είναι οι κοινωνικό-οικονομικές και ψυχολογικές συνθήκες που βιώνει και όχι αυτό καθ’ αυτό το καθεστώς της μονογονεϊκότητας. Παράλληλα, τονίζει πως η διατήρηση μιας δυσλειτουργικής

σχέσης μεταξύ των γονιών δε συντείνει στη δημιουργία ενός υγιούς περιβάλλοντος για τη σωστή ανατροφή των παιδιών, κυρίως στις περιπτώσεις που υπάρχουν έντονες συγκρούσεις μεταξύ των γονέων ή ακόμα και βία μεταξύ τους ή μεταξύ γονιών και παιδιών. Καμιά όμως από τις δυο αυτές ιδέες δεν θεωρείται απόλυτα σωστή και αντικειμενική. Έτσι πολλοί ερευνητές προσπαθούν να αναπτύξουν μια πιο συνθέτη άποψη για το θέμα αυτό. Αρχικά πολλά αποτελέσματα ερευνών που έχουν πραγματοποιηθεί στην πάροδο του χρόνου έχουν δείξει πως το μεγαλύτερο μέρος των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν τα παιδιά δεν οφείλεται στη διαδικασία του διαζυγίου αλλά σε προβλήματα που προΰπαρχαν του χωρισμού των γονέων. Διάφοροι ερευνητές υποστήριξαν πως «δεν μπορεί να θεωρηθεί πως ο χωρισμός μεταξύ των γονιών είναι η αιτία που κρύβεται κάτω από τις αρνητικές συνέπειες, που μπορεί να επιδράσουν αρνητικά στο παιδί. Η πολυπλοκότητα των παραγόντων που επιδρούν σε μια οικογένεια πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το χωρισμό είναι ενδεικτικοί μιας διαδικασίας παρά ενός απλού γεγονότος που χρήζει ιδιαίτερης εξέτασης». Πιο συγκεκριμένα οι αντιδράσεις και η προσαρμογή των παιδιών είναι συνεπεία πολλών παραγόντων, όπως κοινωνικών, οικογενειακών και ατομικών. Τρεις ιδιαιτέρα σημαντικοί παράγοντες είναι οι εξής:

Α) τα παιδιά έχουν διαφορετικές άμεσες, βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες αντιδράσεις στο διαζύγιο,

Β) η ηλικία και το αντίστοιχο στάδιο ανάπτυξης αποτελούν καθοριστικό παράγοντα στις άμεσες αντιδράσεις των παιδιών,

Γ) οι συνεχείς συγκρούσεις και η εχθρότητα μεταξύ των γονιών είναι περισσότερο καταστροφικές απ’ ότι αυτός καθ’ αυτός.

ο χωρισμός. Η μονογονεϊκή οικογένεια έχει εκ των πραγμάτων διαφορετική δομή από τη διγονεϊκή οικογένεια. Αυτό όμως δε σημαίνει πως το γεγονός του χωρισμού ή της διαβίωσης σε μια μονογονεϊκή οικογένεια είναι από μόνα τους προβληματικά. Αυτό που προκαλεί προβλήματα είναι οι παράγοντες που προϋπάρχουν ενός χωρισμού ή εμφανίζονται μετά και εξακολουθούν να υφίστανται για μεγάλο χρονικό διάστημα.

 (Aπό Τη Γεωργία Βρύνιου)