ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ : ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΤΣΕΚΟΥΡΩΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ! (Τεύχος #4, ΣΕΛ.6)

Ο καθηγητής, ον διδακτικό, προέρχεται από την αρχαία ιαπωνική φυλή «Τσεκούρι Γιοκ». Οι «Τσεκούρι Γιοκ» τρέφονταν με το αίμα νέων παιδιών που χαρακτηριστικά τους αποκαλούσαν «Τουβλέ Κεφτέ» και «Φυτέ Σουφλέ». Οι πρώτοι ήταν παιδιά που φοιτούσαν στις τάξεις του λυκείου, όπου αδιαφορούσαν για τα γράμματα και αποτελούσαν βασική τροφή των Τσεκούρι Γιοκ. Από την άλλη μεριά, οι Φυτέ Σουφλέ, ασχολούνταν αποκλειστικά και μόνο με το διάβασμα, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την υπόλοιπη ζωή τους, δεν είχαν ούτε ομορφιά, ούτε γκόμενα! Οι Τσεκούρι Γιοκ μάχονταν με το τσεκούρι, το οποίο ήταν όπλο βαυαρικής καταγωγής και δεν είχε την κυριολεκτική σημασία που ΄χει σήμερα. Ήταν σαν ένα πολυμορφικό εργαλείο που το αποτελούσαν: 2 κιλά προφορικός βαθμός, 3 γραμμάρια «καλή διαγωγή στην τάξη» (= φάρμακο που χρησίμευε ως δικαιολογία, αν παραπονιούνταν οι γονείς των Τουβλέ Κεφτέ), και ένας τόνος «Ωριαίο Τετραμήνου». Το τσεκούρι, ήταν μαγικό! – Χυπούσε πάντα στο δόξα πατρί !!! Και το θέμα ήταν πως δεν χτυπούσε μόνο τους Τουβλέ τους Φυτέ… αλλά και τους γονείς τους! Οι Τσεκούρι Γιοκ ποτέ δεν παραδέχονταν ότι μπορεί να κάνουν λάθος αξιολόγηση, καθώς ήταν θεσμοθετημένα όργανα του βασιλιά «Δημοκράχτη», με απεριόριστη εξουσία αλλά όχι και πολύ μυαλό…Οποιαδήποτε αντίρρηση των Τουβλέ και Φυτέ, πέφτανε στον βρόντο. Η τιμωρία για όποιους δεν συμφωνούσαν με την απόφαση των Τσεκούρι Γιοκ: κατέληγε σε ένα προαστιακό κρατητήριο, πάνω στο βουνό «Μέσος Όρος»! Αντίθετα οι βολεμένοι και εξέχοντες «Παραφυτέ Μπαζέ» έπαιρναν το «Απουσιολόγιο» πού ήταν η σύζευξη εποπτείας και σπασικλακισμού… Την ημέρα της αξιολόγησης οι θηλυκές Τσεκούρι Γιοκ πήγαιναν κομμωτήριο, ενώ οι αρσενικοί, έκαναν μπάνιο. Η ιεροτελεστία ήταν απλή: Σηκώνονταν το πρωί, πίνοντας τον αιματοπολτό τους, και πήγαιναν στη βάση της φυλής, το «Λυκειοταφείο». Αμέσως μετά, τα ώριμα Τουβλέ Κεφτέ και Φυτέ Σουφλέ, που είχαν φροντίσει να στείλουν εκεί τους απογόνους τους, καταφθάνουν και ακούν το χρησμό της μάντις «Καρτέλα Με Ονοματεπώνυμο», που ήταν φημισμένη για τη ευγενή της χορηγία στα ευαγή ιδρύματα και ιδιαίτερα στο Δαφνί όπου εξέπεμπε τους κηδεμόνες των Τουβλέ Κεφτέ και Φυτέ Σουφλέ. Αν η απόφαση ήταν θετική έχει καλώς, αν όχι θα κατέληγε στο τηγάνι! Για αυτό μη και κάνει κανείς παράπονα για τους βαθμούς, τον βλέπω… τηγανιτό! Δεν το βλέπετε ότι το έχουν στο DNA τους το τσεκούρωμα; Αλλά, εντάξει, είναι από τις λίγες χρονιές (και αναφέρομαι στο Γ’1) που τμήμα της Γ’ Λυκείου βαθμολογείται σε μαθήματα Γενικής Παιδείας με ελάχιστο πιθανό βαθμό το 10 με 12! Τώρα, δε νομίζω να φταίνε όλοι οι καθηγητές, και εμείς να μην έχουμε μερίδιο ευθύνης… Θέλω να δω τα πρόσωπα των γονιών μας, μόλις βγαίνουν από την αίθουσα! Ελπίζω να μη βουτήξει καμιά μάνα από το παράθυρο, όχι τίποτα άλλο, θα βρει στα κάγκελα…

(Από Τον Πάρη Αγγελόπουλο- Γ'1)

ΞΥΠΝΑ! Η ΓΕΝΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΓΥΡΩ ΣΟΥ! (Τεύχος #4, ΣΕΛ.5)

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΩ είναι απόφθεγμα (ολίγων) ετών και ταυτόχρονα μία εκδήλωση οργής προς όλους τους συνομήλικούς μου (17 something) : ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΜΟΥ! Έχω βαρεθεί να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θέλουν να κάνουν, τι θέλουν να πουν, τι θέλουν να ζήσουν. Ρε παιδιά, έλεος! Ζείτε στην πιο πληροφοριοβαμβαρδισμένη εποχή της ιστορίας της γης, γεννηθήκατε στις αρχές των 90s και κάνετε λες και εκείνη την περίοδο ήσασταν ήδη 30 ετών! Η Ευρώπη κοντεύει να γίνει ενιαίο κράτος, κι εσείς ακόμη προσπαθείτε να προσαρμοστείτε στα δεδομένα της γειτονιάς σας! Σταματήστε να νομίζετε ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από την «τηλόραση» και τις πίστες και αναθεωρήστε… Φαντάζω πραγματικά τραγικός, όταν αναφέρω σε μια παρέα λέξεις, όπως “lol”, “indie στιγμή”, “animal collective” και “Mando Diao”κ.λ.π., τη στιγμή που το 90% των ανθρώπων που έχω μπροστά μου, έχει ως ήχο κλήσης το «Απόψε φόρα τα καλά σου» ή το «Ωωω Λάκι Λάκι» (που, παρεμπιπτόντως δεν μιλάει για τον «Λάκη τον Γλυκούλη»). Ο κόσμος τριγύρω εξελίσσεται. Το internet δεν υπάρχει μόνο για το «WoW» και το «Lineage». Αρκεί να είσαι συνδεδεμένος στο MySpace και μέσα σε έναν μήνα θα έχεις ακούσει περισσότερα από έναν 50άρη που ακούει μουσική από τότε που τα ηλιοβασιλέματα ήταν ασπρόμαυρα! Παρατηρήστε στο hi-5 και (άμα δε θέλετε γάμο) στο facebook. Ακούστε μουσικές,διαβάστε βιβλία, περιοδικά, μάθετε ποιες πάντες κατακτούν τον πλανήτη, ποιες μόδες επηρεάζουν τους νέους στον κόσμο, και μην σπαταλάτε τον χρόνο σας αναζητώντας πληροφορίες του τύπου «πόσο πάει η μπουκάλα στον Μαζωνάκη;». Παρακολουθώ κάποια δελτία ειδήσεων που παρουσιάζουν ρεπορτάζ του είδους «οι νέοι δεν βλέπουν τηλεόραση και η μόνη ενημέρωσή του είναι από το διαδύκτιο» και αναρωτιέμαι με τι βαθμό πήραν το πτυχίο τους οι δημοσιογράφοι που κάνουν αυτές τις ‘έρευνες. Εγώ δεν άκουσα ποτέ την AGB να παραπονιέται πως το target group 15-44 χωλαίνει, οπότε, ας μην προσπαθούμε να κρυφτούμε πίσω από το δάκτυλό μας. Ας κάνουμε μία προσπάθεια. Αξίζει τον κόπο. Ας μην γίνουμε ακόμη μια γενιά που απλά αρκούμαστε σε ό,τι μας προσφέρουν στο πιάτο. Ζητήστε να δείτε όλο το μενού. Ας μην περιμένουμε την lady Gaga να γίνει τοπ οφ δε τοπεστ στα charts για να μην μάθουμε και να μην πηγαίνει το μυαλό μας στη Λεβίνσκι ακούγοντας το όνομα Μόνικα. Εξάλλου σκεφτείτε: κρατώντας τα λεφτά από 3 βραδιές στα μπουζούκια, μπορείτε να πάτε σε περίπου 15 συναυλίες.

Έστω και αυτό είναι ένα δέλεαρ, έτσι?

(Από Τον Αντρέα Αγγελάκο– Γ’1)

ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ (Τεύχος #4, ΣΕΛ.5)

Μια φορά και έναν καιρό ήταν δυο φιλαράκια, ο Γιωργάκης και ο Δημητράκης. Οι δύο τους κάναν πολλά πράγματα παρέα και περνούσαν καλά. Τις αναζητήσεις του Δημητράκη ο Γιωργάκης, όμως, τις κορόιδευε και προτιμούσε να ασχολείται με τα μεγάλα ερωτήματα, που βασανίζουν ακόμα και σήμερα την ανθρωπότητα. Π.χ. Ξανθιές ή μελαχρινές; Σουβλάκι ή hot-dog; Back in black ή highway to hell; Τον Δημητράκη τον απασχολούσαν κατώτερης

φύσης θέματα, όπως τι θα συμβεί αν το 7% του ΛΑ.ΟΣ. γίνει 17 ή τι επιπτώσεις έχει η οικονομική κατάσταση της χώρας στην αυτάρκειά της και στη δυνατότητά της να προασπίσει τα εθνικά της συμφέροντα. Ο Γιωργάκης μέσα στην άγνοιά του ήταν χαρούμενος. Το μόνο που τον ενδιέ-
φερε ήταν τι θα φάει το μεσημέρι, τι θα πει στην καθηγήτριά του το απόγευμα
που θα ήταν αδιάβαστος και πώς θα ψήσει τη συμμαθήτριά του να πάνε γι’
αυτόν τον… «καφέ» χωρίς να τον «πάρει πρέφα η δικία του». Αντίθετα, ο βλάκας ο Δημητράκης αναρωτιόταν, γιατί ένας στους πέντε Έλληνες δεν έχει
το μεσημέρι να φάει, γιατί η παραπαιδεία είναι τόσο έντονη στην Ελλάδα και
όταν (ακόμα και αυτός ο βλάκας) τα «φόραγε» στη δικιά του, τι δεν τον κάλυπτε σ’ αυτήν και οδηγούταν σε κάτι τέτοιο. Μεγαλώνοντας και συνεχίζοντας να κάνουν παρέα, δεν άλλαξαν πολύ. Το Γιωργάκη τον άγχωνε τι θα κάνει με τη δουλεία του και αν θα κατάφερνε να πάρει την προαγωγή, ενώ το Δημητράκη τον προβλημάτιζε αν όλος αυτός ο μόχθος, στο κυνήγι υλικών αγαθών, άξιζε τον κόπο. Στο Γιωργάκη έλειπαν όλο και περισσότερα πράγματα και προσπαθούσε να τα αποκτήσει, θυσιάζοντας το χρόνο του. Έτσι, όταν επέστρεφε κατάκοπος από τη δουλεία, δεν είχε κουράγιο και όρεξη να ασχοληθεί με τα παιδιά του, παρά μόνο αν επρόκειτο να μιλήσουν για το «θρύλο». Από την άλλη, ο Δημητράκης είχε πάντα χρόνο και όρεξη να μιλήσει για κάθε θέμα και όση ώρα χρειαζόταν με τα παιδία του, αυτό όμως, επειδή δεν ήταν και το πιο εργατικό άτομο στον κόσμο… Ο Γιωργάκης ήταν συνέχεια μες στην καλή χαρά, εκτός από περιπτώσεις που επαναλάμβανε λάθη του παρελθόντος. Μόνο τότε –και όχι με πολύ θέρμη- αναζητούσε την αιτία τους. Ο Δημητράκης -σε μόνιμο προβληματισμό- αναζητούσε αιτίες, με αποτέλεσμα –όσο μπορούσε- να αποφεύγει τα ίδια λάθη. Όπως σ’ όλα τα παραμύθια, λοιπόν, στο τέλος «έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Τώρα για κάποιους σαν το Γιωργάκη, το παραμύθι απλά τελειώνει. Για κάποιους σαν το Δημητράκη όμως, γεννιέται ένα απλό ερώτημα: Τελικά, ποιος από τους δύο έζησε καλύτερα; Ο Γιωργάκης που άφησε, μες στη άγνοιά του, τη ζωή του να του γλιστρήσει απ’ τα χέρια ή ο Δημητράκης που την κρατούσε όλο σκοτούρες και προβληματισμούς;

(Από Τον Γιώργο Νικολόπουλο - Γ'3)

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΗΜΕΡΗ; (Τεύχος #4, ΣΕΛ.2)

33 μέρες και σήμερα, για την εκδρομή της χρονιάς, και εγώ είμαι εδώ για να σας δώσω τα τελευταία νέα για την πενταήμερή μας στη Θεσσαλονίκη. Καταρχάς δεν αλλάζει τίποτα σε σχέση με το δελτίο τύπου του προηγούμενου τεύχους. Όλα έχουν κανονιστεί και εμείς σας αποκαλύπτουμε τα τελευταία νέα γιατί μου έτυχε να παραβρεθώ στη συνεδρίαση του 15μελούς και φυσικά να κάνω έρευνα για τη νυχτερινή Θεσσαλονίκη! Το πρώτο «κουτούκι» που θα επισκεφτούμε για φαγοπότι και «ντίρι-ντίρι» είναι η «Οδός Ονείρων» στα Λαδάδικα, τη Δευτέρα το βράδυ. Είναι το μοναδικό μαγαζί που θα επισκεφτούμε με τα πόδια, καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας, «Vergina Hotel», που θεωρείται από τα καλά hotels… Άντε, και για να σας εμψυχώσω, είναι καλύτερο από της Καβάλας (το οποίο, όσοι θυμάστε από την 4ήμερη είχε ρολό για ταβάνι στα μπάνια, μισοσπασμένα κρεβάτια, αγενέστατους υπαλλήλους, κατσαρίδες, χάλια τηλεοράσεις με κακό σήμα και φυσικά ένα πρωινό… άστο!). Την Τρίτη το πρωί, θα κάνουμε τον γύρο της Θεσσαλονίκης, και ελπίζω όχι με τα πόδια, και θα επισκεφτούμε μουσεία και τοπικές attractions. Και το βράδυ, το βραδάκι, θα πάμε στο Club Boutique, ένα από τα πιο φημισμένα Clubs της πόλης. Σε αυτό το σημείο να διευκρινίσουμε πως το συγκεκριμένο Club, ανοίγει στις 23:00 και κλείνει στις 3:00 το πρωί. Την Τετάρτη θα επισκεφτούμε

την Βεργίνα, την Ι.Μ. Παναγίας Σουμελά, και τέλος την Έδεσσα, ενώ το βράδυ, θα διασκεδάσουμε σε νυχτερινό κέντρο (μάλλον με τραγουδιστές τον Γιασεμή, και την Παπαϊωάννου). Την Πέμπτη το πρωί, θα συνεχίσουμε την περιπλάνηση στη συμπρωτεύουσα και το βράδυ θα ακούσουμε ζωντανά τα σουξέ: «Ως τον ουρανό είναι λίγο», «Μια Χαρτορίχτρα», «Απόψε φόρα τα καλά σου»κ.α. (Για όσους δεν κατάλαβαν, θα πάμε στον Κιάμο!). Ε, και το επόμενο πρωινό, επιστρέφουμε Τρίπολη… Οφείλω όμως να προσθέσω κάποιες επισημάνσεις που έχουν γίνει από τη Διεύθυνση. Όπως για παράδειγμα, το ότι οι περσινοί «παραβάτες» (ξέρετε τώρα , αυτοί που γκρέμιζαν πόρτες, παράθυρα, κρεβάτια και γενικά όλο το ξενοδοχείο) θα βρίσκονται υπό αυστηρή επιτήρηση, και μάλιστα πρόκειται να τους καλέσει ο κ. Πουρνάρας, στο γραφείο του, για περαιτέρω παρατηρήσεις… Αλίμονό τους! Οι καθηγητές που θα μας συνοδεύσουν θα είναι: ο κ.Πουρνάρας, ο κ.Κόλλιας, η κ. Κανελλοπούλου και ο κ.Κοζής. Και σύμφωνα με πηγές, οι έφοδοι στα δωμάτια θα είναι αρκετές! Αυτά για την ώρα, τα υπόλοιπα θα τα μάθετε από τον πρόεδρο του 15μελούς ή από τους αρμόδιους καθηγητές.

(Από Τον Πάρη Αγγελόπουλο - Γ'1)

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΕΣ ΜΑΣ, κ. ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ & κ.ΡΟΥΛΙΟΥ…(Τεύχος #4, ΣΕΛ.3-4)

Με αφορμή την έκδοση του 4ου τεύχους της εφημερίδας μας, η κ. Σταθοπούλου και η κ .Ρούλιου δέχτηκαν να μας παραχωρήσουν μια μικρή συνέντευξη, απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις των μαθητών του σχολείου μας !
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κυρία Σταθοπούλου, πείτε μας 3 λόγους που ένας μαθητής δεν πρέπει να γίνει … εκπαιδευτικός.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα μπορούσα να σας αναφέρω τρεις λόγους που ένας μαθητής πρέπει να γίνει εκπαιδευτικός. Αλλά αφού θέτετε έτσι την ερώτηση, θα σας απαντήσω. Πρώτον, δεν πρέπει να γίνει εκπαιδευτικός αν δεν αγαπάει τα παιδιά. Όπως ξέρετε όλοι σας, ο εκπαιδευτικός είναι και παιδαγωγός. Θα πρέπει να έχει υπομονή, να κατανοεί τα προβλήματα των μαθητών να βρίσκει λύσεις σε αυτά μαζί με τους μαθητές. Δεύτερον, δεν πρέπει να γίνει εκπαιδευτικός, αν
έχει στόχο στη ζωή του να αποκτήσει αρκετά χρήματα. Το λειτούργημα του εκπαιδευτικού δεν
αμείβεται ικανοποιητικά. Και τρίτον, αν θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία, αν δε δέχεται την
γνώμη και του μαθητή ή τουλάχιστον δε την συζητά, αν είναι άτεγκτος και μονολιθικός, δεν
πρέπει να γίνει εκπαιδευτικός.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κυρία Σταθοπούλου, υπάρχουν στο σχολείο μαθητές, προσηλωμένοι στο
διάβασμα, χωρίς όνειρα και επιθυμίες, χωρίς προσωπικότητα με μόνο λόγο ύπαρξης, τους
καλούς βαθμούς. Για εσάς ένα τέτοιο μοντέλο μαθητή αποτελεί πρότυπο προς μίμηση ή προς
αποφυγή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν πιστεύω πως υπάρχουν μαθητές χωρίς όνειρα και επιθυμίες. Ο κάθε μαθητής
έχει τη δική του προσωπικότητα και θέτει στόχους τους οποίους προσπαθεί να υλοποιήσει.
Κάποιοι μαθητές έχουν αναπτύξει κάποιο ταλέντο ή έχουν κάποια κλίση σε δραστηριότητες
πέραν του διαβάσματος. Πιστεύω πως όλοι αξιοποιούν σωστά τον ελεύθερο χρόνο τους σε
εξωσχολικές δραστηριότητες: αθλητισμό, χορό, μουσική, ζωγραφική, ψυχαγωγία γενικά.
Αλλά πιστεύω πως οι μαθητές της Γ’ Λυκείου πρέπει να είναι προσηλωμένοι
στο διάβασμα. Όπως ξέρετε είναι τόσο εξαντλητικό το εκπαιδευτικό σύστημα που, αν ο μαθητής της Γ’ Λυκείου δεν αφιερώσει αρκετό χρόνο στο διάβασμα προκειμένου να έχει μια πολύ καλή βαθμολογία στα Πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, τότε δύσκολα θα πετύχει το στόχο του. Όταν ειδικά βάζει και υψηλό στόχο για εισαγωγή σε υψηλόβαθμες σχολές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τότε δεν έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο για αξιοποίηση του ταλέντου ή της κλίσης του, γιατί γι αυτόν προτεραιότητα έχουν οι υψηλοί βαθμοί.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κυρία Σταθοπούλου, ευτράπελα συμβαίνουν και στα καλύτερα σχολεία! Μπορείτε να μας περιγράψετε ένα ευτράπελο, που συνέβη σε εσάς, ή στους μαθητές σας, την ώρα του μαθήματος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Βρισκόμουν στην τάξη και ενώ παρέδιδα μάθημα, μαθητής μου ζήτησε να βγει έξω για την τουαλέτα. Του έδωσα άδεια και συνέχισα το μάθημα. Ο μαθητής όμως δεν επέστρεφε στην τάξη. Είχε περάσει η ώρα και κατέβηκα κάτω να το αναφέρω στην τότε Διευθύντρια του σχολείου. Πήγα μέχρι και στην τουαλέτα του σχολείου να κοιτάξω. Είχε πια χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα και βλέπω τον μαθητή να έρχεται στο σχολείο από το προαύλιο. Με αγωνία και οργή (οφείλω να το ομολογήσω) τον ρώτησα από πού έρχεται. Και η απάντηση: «Καλά, κυρία, τις τουαλέτες των Goody’s δεν εννοούσα;»…


ΕΡΩΤΗΣΗ: Κυρία Ρούλιου, τα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, είναι ένα μάθημα «εκλεκτικό» που πολλοί καθηγητές αποφεύγουν να διδάξουν διότι θέλει αρκετή προεργασία. Εσείς τα διδάσκετε με ευχαρίστηση; Τι είναι αυτό που σας κάνει σχεδόν κάθε χρόνο να διαλέγετε αυτό το μάθημα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όταν το μάθημα εντάχθηκε στα εξεταζόμενα της θεωρητικής κατεύθυνσης το είδα σαν «πρόκληση»· για πρώτη φορά καθηγητές και μαθητές θα αντιμετώπιζαν κείμενα πεζά ή ποιητικά εκτενέστερα και ολοκληρωμένα που απαιτούσαν μία διαφορετική «διαχείριση». Η δυσκολία του μαθήματος αλλά και συγχρόνως η γοητεία του έγκειται στο πώς θα διαχειριστεί κανείς αυτό το υλικό μέσα στην τάξη. Όντως η προετοιμασία είναι απαιτητική, αλλά η όλη προσπάθεια αποζημιώνει, αφού ξεφεύγει από την προβλέψιμη διαδικασία άλλων μαθημάτων.
\
ΕΡΩΤΗΣΗ: Κυρία Ρούλιου, «απογοητευμένοι» δηλώνουν οι καθηγητές εξαιτίας της συμπεριφοράς


των μαθητών. Εσείς ποια εικόνα έχετε σχηματίσει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι κοινή διαπίστωση πως η συμπεριφορά των μαθητών μέσα στην τάξη, μας προ-

βληματίζει. Τα τελευταία χρόνια προσωπικά με ενοχλεί η χρησιμοθηρική στροφή στη μάθηση. Οι

μαθητές συνειδητά επιλέγουν να μελετούν μόνο τα μαθήματα της κατεύθυνσης που διάλεξαν με

μοναδικό στόχο την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, επιλογή που ενθαρρύνει και

το οικογενειακό περιβάλλον. Έτσι, ο βασικός ρόλος του Λυκείου να προσφέρει γενική γνώση,

έχει εγκαταλειφθεί προ πολλού. Άμεση συνέπεια αυτού του γεγονότος είναι η αδιαφορία των

μαθητών για οτιδήποτε δεν υπηρετεί αυτό το στόχο.



ΕΡΩΤΗΣΗ: Κυρία Ρούλιου, θα θέλαμε να μας αναφέρετε τον αγαπημένο σας συγγραφέα και εάν

είχατε την ευκαιρία να διδάξετε ένα έργο του, ποιο θα ήταν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Συγγραφέας που με γοήτευσε και συνεχίζει να με συναρπάζει είναι ο Κολομβιανός

Gabriel Garcia Marquez. Αν όμως, είχα την ευκαιρία να διδάξω ένα κείμενο στην τάξη, τότε χωρίς

δισταγμό , θα διάλεγα το «Ο φύλακας στην σίκαλη» του J.D. Salinger, ένα εκπληκτικό βιβλίο με

ήρωα έναν έφηβο που περιγράφει με προκλητικό λόγο τον κόσμο των μεγάλων. Από τους Έλληνες,

θα διάλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη για διδασκαλία στην τάξη, τη νουβέλα του Μένη Κουμανταρέα «Η κυρία Κούλα».


Ήταν δύο συναρπαστικές συνεντεύξεις με δύο καθηγήτριες που σίγουρα έχουν κάτι να πουν, και ο τρόπος βεβαίως που λένε αυτό που θέλουν να πουν, χωρίς ενδοιασμούς, τις κάνει πολύ αγαπητές και συνάμα πολύ… επαναστατικές!

GOSSIP GOSSIP GOSSIP (Τεύχος #4, ΣΕΛ.2)

ΕΙΔΗΣΗ ΣΟΚ- ΤΟ Γ’1 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΨΑΛΙΔΑ ! (ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ)

Ε, μα πια! Δεν πάει άλλο η κατάσταση. Υποχθόνιες ματιές σε κεφάλι πασίγνωστης μαθήτριας δείχνει την … άριστη κατάσταση του τριχωτού της κεφαλής! Τόσο άριστη που σε μαθήματα κατεύθυνσης με εμπεριστατωμένη μαεστρία και με τσαχπινιά αφαιρεί την ψαλίδα, τρίχα – τρίχα από το κεφάλι! Μάλιστα πληροφορίες λένε πως θα αποτελέσει το νέο είδωλο – κεφάλι του Τρυφώνα Σαμαρά! Κάποιες πληροφορίες από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία της Αθήνας, θέλουν την πασίγνωστη μαθήτρια, να αποτελεί το νέο πρόσωπο, shampoo γνωστής εταιρίας– “Με νέο άρωμα – «λαδίλα & άνθη ψαλίδας»: λέμε «ναι» στα δάκρυα και «όχι» στα μαλλιά!!!”. Το σποτ φημολογείται πως θα γυριστεί στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Μετά από αυτό, ο Νιαγάρας, θα γίνει βάλτος!

ΕΙΔΗΣΗ ΒΟΜΒΑ- ΣΧΙΣΜΑ ΣΤΟ Γ’1! (ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ)

Μαλλί με μαλλί πιάστηκε πασίγνωστη μαθήτρια με έπαινο (που χαρακτηρίστηκε «μέλλουσα σύζυγος» από πασίγνωστο μέλος του 15μελούς), με γνωστή μαθήτρια της τεχνολογικής. Καθώς η πρώτη έλεγε το μάθημα της Βιολογίας, αυτολεξεί, η δεύτερη έκανε ένα αιχμηρό σχόλιο που συγκλώνησε την καθηγήτρια, και οδήγησε την πασίγνωστη μαθήτρια με έπαινο στο να καταρρέψει ψυχολογικά και να κλάψει με τόνους δάκρυα… Αμέσως μετά ένα τρίτο πρόσωπο (πασίγνωστος μαθητής, με περίεργα παντελόνια) συμπλήρωσε το τρίο της διαμάχης, όπου επιτέθηκε λεκτικά στην γνωστή μαθήτρια της τεχνολογικής με φράσεις που ακολούθησαν το «Βλάχα» και το «Με θάβεις πίσω από την πλάτη μου»! Ενώ τα «βρήκαν» οι δύο μαθήτριες, οι σχέσεις του μαθητή και της γνωστής μαθήτριας της τεχνολογικής, όλο χειροτερεύουν…

Ο ΦΛΕΒΑΡΗΣ ΚΑΙ ΑΝ ΦΛΕΒΗΣΕΙ…ΤΟ ΤΡΙΩΔΙΟ ΘΑ ΑΝΟΙΞΕΙ! (Τεύχος #4, ΣΕΛ.2)

Τρομερός και αυτός ο χρόνος, αν κρίνουμε από τον Ιανουάριο. Τι σεισμούς είδαμε,

τι ενημερώσεις για την Τζούλια είχαμε, τι για την Μενεγάκη αλλά πια, πάει πέταξε και ο

Ιανουάριος…του χρόνου πάλι! Εμείς, τι και αν μια σταλιά χιόνι είδαμε, άσπρη μέρα δεν

είδαμε! Μα καλά, και με το προηγούμενο τεύχος προβλήματα; Και το ‘λεγα εγώ στον

Υπεύθυνο Έκδοσης, «θα θέλουν να μπουν όλοι στα ταλέντα !». Ερχόταν μπροστά μας

το κάθε μαθητούδι και μας έκανε επίδειξη του ταλέντου του! Σε τέτοιο σημείο όμως

που πήρα τηλέφωνο το «Ελλάδα έχεις ταλέντο» για να τους δηλώσω συμμετοχή! Κάποιοι

δε, είπατε για κάποια ταλέντα… τα καλύτερα, μέλι το στόμα σας, ζάχαρη η λαλιά σας!

Μα καλά, εντάξει, ας δικαιολογηθούμε. Τα ονόματα δεν ήταν 20, ήταν 12 και τα κριτήρια

δεν ήταν αν μας έπεισαν ή όχι, λάθος διατύπωση. Το βασικό κριτήριο ήταν η προβολή

του σχολείου μας μέσω των παιδιών αυτών, και το αν είναι παιδιά του σχολείου μας

αυτά που διακρίνονται… Τώρα πολλά αρνητικά σχόλια ακουστήκανε για ένα εκ των

ταλέντων, το οποίο κιόλας αρχικά δεν ήταν στις επιλογές μας, αλλά μας «μπαστακώθηκε»

με το ζόρι. Το πιο τραγικό απ’ όλα ήταν ότι ο ίδιος μας έγραψε την παρουσίασή του στην

εφημερίδα (μέχρι και ευχή εκ μέρους της εφημερίδας είχε γράψει) αλλά μετά από πίεση, και για να μην σπάσουνε τα νεύρα μας, το κάναμε το ψυχικό! Εσείς, στη θέση μας δε θα το κάνατε το ρημάδι; Αφήστε που οι καθηγητές μόλις μπουν στο τμήμα μας γίνονται αρχάγγελοι. Μα ούτε μια βρισιά για το Γ’1, ούτε μια κατσάδα… Πώς θα το βγάλουμε το ψωμί μας αν τις ατάκες τις λέτε στο Γ’2, στο Γ’3 και στο Γ’4; Όσο πια για τα τυπογραφικά, ζητάμε ταπεινά συγνώμη, από την Ιουλία Χρονοπούλου, την Βασιλική Κουρόγιωργα και την Αιμιλία Καραμάνου, που τις ξαναβαφτήσαμε! Σόρρυ ρε παιδιά αλλά συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες εφημερίδες… Και πληροφοριακά, αποκριάτικο πάρτι διοργανώνεται στο UB, από το 15μελές του σχολείου μας, το Σάββατο (13 Φλεβάρη) για τη συγκέντρωση ενός σεβαστού ποσού για την πενταήμερη. Να ντυθείτε στα λευκά γιατί με έναν ειδικό φωτισμό, τα ρούχα σας θα αλλάζουν μαγικά χρώματα! Μην έχοντας τίποτα άλλο να πούμε, σας παρουσιάζουμε το 4ο μας τεύχος – το πιο ερωτικό τεύχος, του πιο ερωτικού μήνα…. Ερωτευθείτε το κι εσείς! Μπορείτε!!!