Με αφορμή την έκδοση της εφημερίδας μας, ο κ. Πουρνάρας, δέχτηκε να μας παραχωρήσει μια μικρή συνέντευξη, απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις των μαθητών του σχολείου μας ! Ακολουθεί το πρώτο από τα δύο μέρη, το β’ μέρος θα δημοσιευθεί στο 2ο τεύχος….
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς σας φαίνεται η πρωτοβουλία της τάξης μας για εφημερίδα τάξης; Θα την στηρίξετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αξιόλογη και αξιέπαινη πρωτοβουλία και προσπάθεια. Μπράβο παιδιά μου, σας συγχαίρω. Θα έχετε από εμένα κάθε βοήθεια και υποστήριξη.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Είναι γεγονός πως το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει τεράστια προβλήματα. Αν θα ήσασταν υπουργός παιδείας για μία μέρα, τί θα αλλάζατε στο σύστημα και τί στο σχολείο μας;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το «μία μέρα» που μου λέτε το εκλαμβάνω ως μία μεγαλύτερη του 24ώρου χρονική περίοδο. Έτσι λοιπόν θα ήθελα να βοηθήσω να βρει το δημόσιο σχολείο το δρόμοτου, να βρει τον εαυτό του, την αποστολή του μακριά από τα δεκανίκια της παραπαιδείας. Άμεσες αλλαγές που θα έκανα: Θα καταργούσα κάποια μαθήματα και θα μείωνα τις ώρες κάποιων άλλων,έτσι ώστε να «ανέπνεε» ο μαθητής και να μπορούσε να έχει ελεύθερο χρόνο.Θα καταργούσα τα ωριαία διαγωνίσματα και θα τα αντικαθιστούσα ίσως απόεργασίες ατομικές ή ομαδικές κατά τη διάρκεια του έτους. Θα καταργούσα τις αδικαιολόγητες απουσίες και θα υπήρχαν μόνο δικαιολο-γημένες απουσίες και αυτές σ’ ένα λογικό αριθμό. Θα εξέταζα την κατάργηση της βαθμολογίας και θα την αντικαθιστούσα με άλλο τρόπο έκφρασης της αξιολόγησης των μαθητών.Θα προσπαθούσα να κάνω το σχολείο να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες του σημερινού ανθρώπου και όχι σε αφηγημένες «αξίες». Να εξασφαλίζει επαρκή εφόδια στα νέα παιδιά για να μετάσχουν στη ζωή καινα την κατακτήσουν.Να έχει ευαισθησίες για τα κοινωνικά προβλήματα και να αποπνέει τη χαρά της δημιουργικής εμπειρίας.Να παρέχει μία παιδεία, όχι «φροντιστηριοποιημένη» που φτιάχνει καταναλωτές γνώσεων, αλλά μια παιδεία που φτιάχνει ελεύθερους, υπεύθυνους και με αυτογνωσία πολίτες που θα είναι κύριοι της μοίρας τους.Πάνω απ ’όλα, θα ήθελα να φέρω τη χαρά στο σχολείο. Να ‘ρχονται τα παιδιά σχολείο και να λάμπουν από χαρά. Το σχολείο όπως είναι σήμερα είναι επικίνδυνα γερασμένο- απωθεί τα παιδιά, αν δεν το μισούν, το βρίσκουν αφόρητα ανιαρό, πληκτικό, χωρίς ενδιαφέρον, κάτι σαν «καταναγκαστικά έργα». Όλοι μας θέλουμε ένα καινούργιο σχολείο που να έχει ενδιαφέρον και για τα παιδιά και για εμάς. Για να αλλάξει όμως το σχολείο θα πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς – να το αγαπήσουμε, να αγαπήσουμε τη δουλειά μας και τα παιδιά , για να μας αγαπήσουν και να μας σεβαστούν και τα παιδιά. Και τότε όλοι μαζί θα βρούμε τρόπους να το αλλάξουμε…
ΕΡΩΤΗΣΗ : Δώστε μας τα 3 χαρακτηριστικά του καλού μαθητή.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: 1. Να είναι εργατικός, να προσπαθεί, να συμμετέχει, 2. Να είναι πειθαρχημένος και 3. Να έχει επίγνωση των ορίων του, να ξέρει δηλαδή ποια είναι τα δικαιώματά του και ποιες οι υποχρεώσεις του. Ότι υπάρχουν πάντοτε σαφή όρια στη συμπεριφορά μας, που όταν τα ξεπεράσουμε έρχονται οι επιπτώσεις. Αυτό το τρίτο χαρακτηριστικό είναι πολύ σημαντικό για τις σχέσεις μας με τους γύρω μας (συμμαθητές μας, καθηγητές μας κ.λ.π.)
(Από Την Δημοσιογραφική Ομάδα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου